Auteur: M.A.Zuijdweg
Voetballen en trainen deden we onder leiding van Piet Woudenberg op het terrein aan de Dordtsestraatweg. Voor de wedstrijden moesten we wegens gebrek aan een fatsoenlijk onderkomen bij de club ons verkleden in een school in de Veldbuurt. Pas later, na de oorlog is er een stenen gebouwtje op het terrein neer gezet. Uiteraard met koud stromend water.
Met mijn broertje die een jaar jonger was dan ik, hadden we destijds de beschikking over een paar veel te grote voetbalschoenen. Geen nood, een paar extra sokken bracht uitkomst. Het waren van die hoge trappers met leren veters en stalen neuzen. Zij waren over genomen van een keeper van het eerste elftal die een ijszaak had in de Hollandsestraat. Zijn naam weet ik niet meer. Wel speelden we in verschillende elftallen. Dus de wisseling voor het gebruik van de schoenen gaf in de praktijk nog wel eens moeilijkheden, vooral als je op hetzelfde tijdtip moest spelen. Gelukkig waren we niet gelijkvoetig, mijn broer was links - en ik rechts voetig, zodat de schoenen vrijwel gelijk afsleten.
Als beginners was de aanschaf van een voetbaltenue door kledingschaarste een groot probleem. Eenheid van outfit was in die periode zoals blijkt uit oude foto s bij alle clubs een groot probleem. Als het shirt maar een beetje in dezelfde kleur was, was het al goed. Op broekjes werd niet zo gelet de wedstrijden gingen gewoon door. Ondanks alle moeilijkheden en beperkingen werd er op Zuid toch junioren competities gespeeld. En zijn met een B 1 elftal in 1943 toch kampioen geworden.
Op de elftalfoto, staan o.a. Piet Woudenberg, ( trainer ) Gerrit Sprado, Cor Treuren, Piet Kleinjan, Joop Grambergen, Gerrit v d Sluis, Zwaal, Henk van Rossum, Rinus Zuijdweg en Adrie Houwelingen.
Soms gingen we met gevaar om beschoten te worden met de stoomtrein toch mee naar de uitwedstrijden. O.a. naar Dordrecht, EBOH en EMMA,
(Janus.v.d.Gijp ) en cs, altijd spannend.Naar Sliedrecht en Gorkum, UNITAS. En inderdaad, zoals in het stukje is beschreven, de huidige Feyenoord supporter zal dat niet graag lezen, toen zongen wij ons clublied“HAND IN HAND KAMERADEN, HAND IN HAND VOOR COAL 1, GEEN WOORDEN MAAR DADEN, LANG LEVE COAL 1”. Coal was destijds vrijwel de enige club op Zuid die een strijdlied had. Maar omdat bijna iedere clubsupporter op Zuid als zijn club niet thuis voetbalde zondags naar de “Kuip” ging is het clublied van ons sluipenderwijs overgenomen. En eerlijk is eerlijk het heeft daar bij grote wedstrijden zijn grote bekendheid gekregen.
In bovenvermelde periode kwam het eerste elftal van COAL uit in de 2 e klasse van de KNVB.De belangstelling voor belangrijke wedstrijden was soms veel te groot voor de beperkte accommodatie van het COAL terrein. Het oude Feijenoord terrein met zijn tribune s rondom bracht dan uitkomst. Namen van voetballers uit die periode kwamen weer boven, o.a. Cor Huisman, Bas t Hart, gebroeders de Bruin, Frans Swets, Bertus v. d. Gaag, Henk Rijsdijk, Aart.......? , Paul Bakker, Jan Wouters en ene Lagerwaard? ,die in Duitsland is omgekomen. En niet te vergeten de terrein/materiaalman Piet Bal. Omdat in de oorlog veel spelers i.v.m de arbeidsinzet noodgedwongen in het buitenland vertoefden, was de sterkte van de seniorelftallen nog al eens variabel. Het was toen een hele klus geweest om complete elftallen samen te stellen. Meerder malen kwam het voor dat spelers twee wedstrijden achtereen speelden om een team maar compleet te maken.
In die donkere periode is in 1944 op sobere wijze het 25 jarig jubileum in “DE SPIL “gevierd. De heer van de Woude was toen een aantal jaren voorzitter van de club. Hij woonde in Bloemhof in de straat waar ik toen ook woonde.
Hij werkte zoals vele andere leden van de club bij de Steenkolen Handelsvereniging.Bij die firma is destijds COAL ook opgericht. Het personeel dat hoofdzakelijk bestond uit kolen- en havenwerkers uit Katendrecht en omgeving wilden in hun vrije tijd de krachten wel eens meten met elftallen van andere firma s. Van horen zeggen speelden zij de eerste tijd op een koolasveld op Katendrecht. Het waren eenvoudige hardwerkende mensen met een geheel eigen taalgebruik. Recht voor z n raap en gelardeerd met uitdrukkingen die aan duidelijkheid niets te wensen overlieten. Althans, ik ben wellicht wat gevoelig voor taal, bij mij viel dat toen blijkbaar op zodat ik het nu, ik ben 86 jaar, nog weet.
In mijn herinnering kwam dat taalgebruik het meest tot uiting als de voorzitter een van de vele door de club georganiseerde kunstochtenden in Colosseum opende.Zijn welkomstwoord was dikwijls doorspekt met; me doene, me zijne, me benne en me zalle, enz, enz. De man is al lang geleden overleden, dus het zij hem vergeven.
De wekelijkse contributie moest je als lid op vrijdagavond afdragen door een geopend huiskamerraam op de begane grond in de Flakkesestraat. De de secretaris/ penningmeester de heer Folst ?? inde dat en stempelde de kaart af.
Het lijkt nu allemaal heel kneuterig maar toen was dat heel normaal. Contributie betalen was en is nog gewoon een brengplicht.
